امتداد جاده را می گرفت و میرفت، خسته بود و رنجور

به هر مقصد رسید، نشانی از او گرفت

پایش خسته بود، در دل ولی امیدی داشت، آخر او هم خدایی داشت و زیر لب می گفت:

در آخر این راه یا می یابمت یا می بازمت

توکل بر خدا…

فاطمه حبیبی