عنوان تحقیق پایانی: نقش والدین در تربیت دینی فرزندان

مرضیه یحیایی

چکیده

تربیت دینی فرآیندی است که از طریق اعطاء بینش، التزام قلبی و عملی به فرد، هماهنگ با فطرت و به دور از جبر و فشار، به منظور نیل به سعادت دنیوی و اخروی انجام میگیرد.
اهمیت و ضرورت تربیت بر کسی پوشیده نیست. در آیات و روایات بر این امر تأکید فراوان شده است.
در تربیت دینی هدف نهایی وصول به حق و رسیدن به قرب الهی است.
سه عامل وراثت، والدین و تغذیه زمینهساز تربیت دینی فرزند میباشد.
دین اسلام برای نوزاد فطرت توحیدی قایل است؛ از اینرو آغاز تولد نوزاد مبتنی بر آداب و سنتهای خاصی است که در تربیت دینی او تأثیر مهمی دارند. برخی از این آداب زمینهساز عبارتند از: گفتن اذان و اقامه در گوش نوزاد، کام برداشتن نوزاد، انتخاب نام نیک، عقیقه، تراشیدن موی سر نوزاد و صدقه دادن برای او، ولیمه یا اطعام مردم و…
تربیت کودک، صبر و بردباری و نظارت مستمر میطلبد؛ از اینرو تربیت دینی کودک را در سه مرحله قبل از ولادت، اولین و دومین سال تولد و از سال دوم تولد به بعد میتوان مورد بررسی قرار داد.
در تمام مراحل تربیت فرزندان، والدین نقش اساسی را بر عهده دارند که چند مورد از وظایف والدین عبارتند از: عادت دادن کودکان به تفکر در آثار خدا، آموزش مبانی دینی و اعتقادی به فرزند، آموزش عملی احکام به فرزند، اهمیت دادن به نماز و روزهی فرزندان، بزرگداشت شعائر و اعیاد اسلامی و…

کلید واژگان: تربیت، دین، تربیت دینی.